کد مطلب:41953 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

ديدگاه قرآن در سوره ضحي پيرامون دوران كودكي حضرت محمّد (ص) چيست؟

در آيه 6 و 7 و 26 سوره ضُحي مي​خوانيم «اَلَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوي ـ وَوَجَدَكَ ضالاً فَهَدي ـ وَوَجدَكَ عائِلاً فَاغْني» [آيا خداوند تو را يتيم نيافت و سپس پناه داد ـ و تو را گمشده يافت و هدايت كرد ـ و تو را فقير يافت و بي​نياز نمود].

در آيه نخست اشاره به يتيمي پيامبر (ص) شده كه در تاريخ نيز آمده است، در آن هنگام كه در شكم مادر بود، پدرش «عبدالله» را از دست داد و شش ساله بود كه مادرش نيز از دنيا رفت و خداوند او را در آغوش جدش «عبدالمطلب» و در هشت سالگي كه جدش از دنيا رفت، در دامان عمويش «ابوطالب» پناه داد كه او را همچون جان شيرين دربر مي​گرفت و محافظت مي​كرد.

و در آيه سوم، اشاره به تهيدستي پيامبر (ص) در آغاز عمر كرده كه سپس خداوند مهر او را در قلب «خديجه» (س) انداخت و با او ازدواج كرد و ثروت سرشارش را در پاي او ريخت.

و اما در آيه دوم مي​فرمايد تو را گمشده يافت و هدايت كرد، بعضي از مفسران، «ضالاً» را به معني عدم شناخت حق تفسير كرده، و گفته​اند مفهوم آيه اين است كه تو گمراه بودي و حق را نمي​شناختي و ما تو را به سوي حق هدايت كرديم، در حالي كه بعضي ديگر آن را به معني «غافل» مي​دانند، يعني تو از اين احكام و كتاب آسماني، غافل بودي، ولي بعضي مي​گويند مراد، ضلالت ظاهري است، يعني در طفوليت، يك يا چند بار، در درّه​هاي مكه يا نقاط ديگر، گم شدي و خداوند تو را هدايت كرد و به آغوش پر مهر «عبدالمطلب» و «ابوطالب» و «حليمه سعديه» مادر رضاعيت بازگردانيد.

---

پيام قرآن ج 8

حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران